Natuur, rust en ruimte
Suzanne van den Bor, vestigingsmanager van de VVV Putten dreunt met het grootste gemak de redenen op waarom toeristen naar Putten komen.Lees meer…
Wij Putten gaat regelmatig eropaf. Naar verenigingen, organisaties, de wijk in. Het doel daarvan is informatie te vergaren. Aanspreekbaar zijn, luisteren en ervaringen uit de praktijk meenemen naar het gemeentehuis.Lees meer…
Koken was nooit zo mijn moeders ding. De smaak van de prak was dan ook navenant. Toch moest het opgeschepte genuttigd worden, samen met moeders motivatie dat je er groot en sterk van zou worden. Nooit heb ik begrepen wat de meerwaarde van groot en sterk dan toch is. Groot ben ik nooit geworden en of ik sterk ben meen ik te betwijfelen. Toch kan ik uitstekend mijn eigen broek ophouden, slechts geholpen door een leren riem.
De commissaris van de Koningin van Gelderland heeft vroeger denk ik dezelfde moederlijke woorden tot zich moeten nemen; een smakelijke pot stond er toen bij Cornielje waarschijnlijk ook niet op tafel. Volgens Cornielje moet je dan ook groot en sterk zijn om zelfstandig te kunnen blijven, wat een conformistische quatsch! Moederlijke motivatie om je iets door de strot te douwen wat je eigenlijk helemaal niet lust en maar roepen dat het goed voor je is.
Zelfstandigheid, onafhankelijkheid, of autonomie zo u wilt, is een groot goed en gelieerd aan vrijheid. Door het inperken van deze verworvenheid ontstaat een identiteitscrisis, het eigen zijn raakt verstrikt, hoogst verwerpelijk lijkt me.
Gelukkig is daar ons standvastig burgerlijk hoofd. ‘Putten blijft zelfstandig’, aldus een strijdvaardige Lambooij, zijn ambtsketen rammelt ervan. Zijn woorden klinken vigoureus, alsof hij niet van wijken weet en zijn vuisten balt, heerlijk! Het gehele college sluit naadloos de gelederen en schaart zich achter Lambooij.
Met zoveel steunende schouders moet het toch lukken zelfstandigheid te kunnen dragen. Samenwerken met buurtgemeenten hoeft autonomie niet te ondermijnen. Samenwerken is delen. Als je iets deelt blijft er in theorie altijd minder over dan je in eerste instantie had verworven, maar dat is didactisch gejeremieer. In praktische zin levert het juist een berg op: Kennis, ervaring, gemeenschapszin en financiële geneugten zijn zo maar wat bestandsdelen die gegenereerd kunnen worden. Collectief inkopen betekent efficiënter de centen beheren. Het gevaar dreigt echter dat deze inkopen buiten onze stadsmuur plaatsvinden. Teloorgang van onze plaatselijke middenstanders ligt op de loer. Daar moet wel een balans in worden gezocht, delen dus die hap.
Om samen te werken is een flexibele werkhouding noodzakelijk. Nou is flexibiliteit niet het eerste woord dat bij me opkomt als ik ‘s nachts over een ambtenaar fantaseer. Een lesje buigzaamheid zou tot wat meer souplesse kunnen leiden bij ons ambtelijk apparaat en samenwerking optimaliseren.
Maar wat vind ons volk hier nou van. Vervagende grenzen, herindeling, kortom het afbrokkelen van onze zelfstandigheid. Wij Putten moet zich in haar afgrijselijke bodywarmers wurmen, de straatstenen eruit en oproepen tot waakzaamheid; er een enquête tegenaan plenzen om te polsen, democratie laten zegevieren. We laten ons nondeju niet ringeloren!
Houd stand gemeentebestuur en wijk niet. Wees kritisch en behoedzaam en omarm uw burger met openheid. Putten heeft groot en sterk niet nodig. We zijn wie we zijn, en het is goed zo.
Op en zonovergoten zaterdagochtend ontmoet ik 14 natuurwerkers op de Krachtighuizer heide. Door een feestelijke zaterdagavond kom ik iets later aan. Wij hebben ons allemaal opgegeven voor ‘boompjes trekken’ op de heide. ‘Boompjes trekken ?!’ Ik kijk om mee heen en zie knoesten van boomstronken, liggend op rillen ontdaan van het contact met de aarde. Naast de stronken zie ik 14 bezwete voorhoofden. Ik krijg een paar handschonen, een schep en een zaag aangereikt. Met Elly val ik de eerste vogelkers aan. Hakken, spitten, trekken, schoppen. Hakken, spitten, trekken, schoppen. Zo gaat dat een paar uur door.
Eigenlijk heel leuk werk, lekker buiten, in de zon samen met andere natuurwerkers. Het resultaat is een prachtig heideveld ontdaan van alle opslag. Een open veld, met hier en daar een berk en een den. Precis zoals een heideveld er uit moet zien! Genieten!
Een aantal jaren geleden heeft de gemeente Putten besloten om het dichtgegroeide heideterrein bij Krachtighuizen te herstellen. De bomen zijn gekapt en de bovenste bodemlaag afgeplagd en weggevoerd. Vroeger hielden de schapen en de plaggenstekende mens de heide schoon. Aangezien de schapen tegenwoordig op sappige grasvelden vertoeven en de boer zijn kunstmest op internet bestelt, moet de heide beheerd worden door de gemeente. Door niets te doen ontstaat weer bos. In het verleden zijn de boompje meerdere malen afgeknipt in plaats van uitgetrokken. Het gevolg is dat vooral de vogelkers knotsen met grote wortels hebben ontwikkeld.
Helaas hebben wij maar een stukje kunnen doen. De heide is nog lang niet van alle ‘boompjes’ ontdaan. Zullen wij een vrijwilligersgroep oprichten voor de Krachtighuizerheide? Een paar keer per jaar boompje trekken? Samen met de gemeente kunnen wij er voor zorgen dat de heide schoon wordt en schoon blijft. Heb je belangstelling geeft je op bij mij.
Tot dan!
Ingeborg Hovind
De meest tevreden wijk tot nu tot. Dat concludeert Wij Putten na een wijkbezoek afgelopen zaterdag in het nieuwe gedeelte van Bijsteren. De bewoners geven de wijk een 9-. Lees meer…
Een hele gewone maandagavond, 24 april. Voor de fractie van Wij Putten geen vergadering op de agenda. Een deel van de fractie heeft een afspraakLees meer…
16 november was het zover: de Jeugdgemeenteraad was bijeen in vergadering. Voor sommigen pure nostalgie voor anderen, waaronder ik zelf, een nieuw fenomeen.
De eerste contacten met Groevenbeek, locatie Putten, zijn al in het prille voorjaar van 2011 door Arap-John en Herman gelegd. Beiden, zoals ik heb begrepen, dromen nog steeds van de tijd dat de Jeugdgemeenteraad haar hoogtijdagen in Putten vierde. Ik weet alleen niet of dat met de Jeugdgemeenteraad te maken had of met het feit dat ze samen met de meisjes de voorbereidingen moesten treffen. Maar goed, na de gelegde contacten werd ik in stelling gebracht want het college moest natuurlijk ook meedoen. Ruim voor de zomer slaagde ik er in om het college mee te krijgen; voorwaarde was echter dat we het eigenlijk wel boven de partijen uit zouden moeten tillen. Ruim voor de vakantie hadden we constructief overleg met de beide maatschappijleerdocenten die de kar zouden gaan trekken. Dus gelijk na de vakantie concreet aan de slag zou je zeggen. Nou, dat viel wat tegen maar na een goed overleg zijn ze enthousiast aan de slag gegaan.
De eerste stap was om groepjes samen te stellen en onderwerpen bedenken. Uiteindelijk kregen we te maken met een zestal “Puttense fracties”. De leerlingen vormden fracties van 5 of 6. Deze fracties hebben overleg gehad met “hun” fractie van de echte Raad. Helaas is tijdens het proces een tweetal fracties door omstandigheden afgehaakt; dit kon je goed merken tijdens de eerste termijn van de Jeugdgemeenteraad. Naast de fracties hebben ook de wethouders hun steentje bijgedragen. Zo hebben Ard en ik op school voorlichting gegeven aan de twee deelnemende klassen. Ook hebben we met een drietal Jeugdwethouders hun punten voorbereid. Ard nam het onderdeel pesten enz. voor z’n rekening terwijl ik de wethouders (met hun gevolg) heb bijgepraat over de onderwerpen speelvoorzieningen en Harderwijkerstraat.
Voor het proces zelf hebben we nog de griffier, Marieke, en burgemeester Henk ingeschakeld. Voor ondersteuning konden we terugvallen op Frans van Schendel; hij is ambtenaar met o.a. onderwijs in zijn portefeuille. Kortom de Jeugdgemeenteraad werd “in huis” breed gedragen.
Dan de avond zelf. Hij kwam wat aarzelend op gang maar na een aantal giegelbuien (het is toch wel raar om in een microfoon via de voorzitter te moeten praten terwijl de hele publieke tribune vol zit) kwam de discussie lekker los. Menig jeugdwethouder en jeugdraadslid kwam steeds beter in z’n rol en vergat de omgeving. Ik was van sommigen erg onder de indruk en ik weet zeker dat we een aantal in de “echte” politiek terug gaan zien. Echt een boeiende avond! Het hele traject heeft in ieder geval de politiek dichter bij een deel van de Puttense jeugd gebracht. Ook mooi dat er een flink aantal ouders aanwezig was; we hebben stoelen moet bijzetten. Voor sommigen was het de eerste keer dat ze in de raadzaal waren; ook pure winst dus!
We zijn als WIJ begonnen met dit traject. Tijdens het proces is het wat los komen te staan van onze club maar meer iets geworden dat boven het partijbelang uit stijgt. WIJ heeft in ieder geval de aanzet gegeven van iets wat de komende jaren terug zal komen! Ook dit is in het belang van Putten. Zo kan iets uit het verleden in een modernere vorm voor nieuw elan in de plaatselijke politiek zorgen! Hulde WIJ! (bedankt AJ, Herman en Wilma)
Roelof Koekkoek
Wij Putten gaat regelmatig eropaf. Naar verenigingen, organisaties, de wijk in. Het doel daarvan is informatie te vergaren.
De partij vindt dat politiek niet alleen in het gemeentehuis moet plaatsvinden. Immers, raadsleden zijn volksvertegenwoordigers en niet per definitie vergadertijgers. Lees meer…
Het ontwikkelen van een cultuurbeleid voor de gemeente Putten staat al geruime tijd op de politieke agenda. Tijd voor WIJ Putten om een “Er op af” te ondernemen. Wij kozen deze keer voor de kunstenaars. Ons doel was om kennis te nemen van hun werk, werkomgeving en input te krijgen voor het te ontwikkelen cultuurbeleid.
Putten kent vele kunstenaars met een grote diversiteit in uitingsvorm. Onze eerste stop was bij Iconenschilder Marja Benschop. We zijn hartelijk ontvangen in Marja’s atelier waar zij ons meenam in een voor ons een onbekende wereld van de Iconen. Iconen behoren tot de Orthodoxe kerk en zijn verbonden met het kerkelijke en spirituele leven. Het schilderen is aan regels verbonden met als doelstelling de uniformiteit en de zuiverheid te waarborgen. Heel indrukkwekkend om te zien hoe Marja met grote precisie en geduld, laag voor laag haar iconen opbouwde.
De volgende stop was boerderij De Blankvoort, Jeannette vd Kamp. Jeannette maakt zilveren sieraden in alle vormen en maten. Uit een zilveren plaat laat zij de meest kunstzinnige vormen ontstaan De multifunctionele hangers die je van kleur kan laten veranderen, afhankelijk van je kledingkeus, waren erg leuk om te zien. Mannen, een aanrader om indruk mee te maken.
Bij de Donkersteeg hebben wij het werk van Anneletty Schumacher “Bound to nature’ bewonderd. Op deze stille poëtische plek liet Anneletty zich als cocon verbinden aan een boom om te luisteren naar de hartslag van de natuur. Voor haar een positief statement aan de mooie natuur van Putten.
Op een prachtlocatie aan de Hoogesteeg heeft kunstschilder Jan Langhemeen zijn atelier. Jan laat zich o.a. inspireren door met andere kunstenaars samen te werken. Hij maak grote doeken met non-figuratieve motieven. Indrukkwekkende schilderijen waar je in kan dwalen.
Onze laatste bezoek was aan Marjan Heijmans aan de Ruwendaalse weg. Marjan werk vooral met metaal, hoe groter hoe beter. Zij heeft ons o.a. laten zien hoe het rotondebeeld ‘Ode aan het hert’ tot stand is gekomen.
Deze Eropaf was zoals altijd bij de Eropafjes ,interessante, leerzame en nuttige! Ook de kunstenaars stelden het op prijs dat ‘de politiek’ interesse toonde voor hun werkgebied. En wij kunnen de input van onze Puttense kunstenaars meenemen naar de politieke arena.
Het werd een beetje stil rondom de Garderenseweg, de rotonde Bosrand-Garderenseweg en de Calcariaweg. Wanneer gaat er wat gebeuren? Lees meer…
