Wij Putten gaat regelmatig eropaf. Naar verenigingen, organisaties, de wijk in. Het doel daarvan is informatie te vergaren. Aanspreekbaar zijn, luisteren en ervaringen uit de praktijk meenemen naar het gemeentehuis.
Wij Putten vindt dat politiek niet alleen in het gemeentehuis moet plaatsvinden. Immers, raadsleden zijn volksvertegenwoordigers en niet per definitie vergadertijgers. Ook wil Wij Putten graag verbinden. Een politieke partij zijn die niet alleen vlak voor de verkiezingen zichtbaar is, maar ook in de tussenliggende vier jaar toegankelijk is.
Dit keer gingen we daarom op stap met Lennard Jasper, Boswachter voorlichting & recreatie op de Veluwe voor Staatsbosbeheer. 34 jaar jong, Rotterdammer van oorsprong en sinds 2008 in ons gebied werkzaam.
Met 17 leden hebben we afgesproken bij de Hopeest en na een snelle kop koffie naar de parkeerplaats aan de Garderenseweg. Direct prikkelde Lennard ons al met de vraag waarom we afgesproken hadden bij de Hopeest? Immers… geen SBB terrein.
Met deze vraag zette Lennard ons de hele middag en avond aan het denken. Lennard denkt namelijk eigenaar-grensoverschrijdend. Een benadering vanuit de natuur en niet vanuit eigendom.
De parkeerplaats en horecagelegenheid is een prachtig vertrekpunt voor natuurbeleving, een soort poort naar de natuur.
Onze gids van deze middag wil ons Nationaal Park achtig laten denken. Enkele parkeerplaats-toegangen en van daaruit de natuur in. Ook houdt Lennard ons allerlei soorten natuurbeleving voor.
Het woord zonering valt die middag héél vaak. Je staat er niet zo bij stil maar naast de voor de hand liggende ‘gebruikers’ van de natuur zoals wandelaars, fietsers en ruiters zijn er ook nog de automobilisten, naar elkaar roepende mountainbikers, crossmotoren, 4×4 tochten, of wat denk je van segway-riders of quads.
Wat kan wel en wat kan niet? Mountainbikers en wandelaars gaan vaak niet goed samen. En quads op een ruiterroute is voor beide gebruikers ook niet fijn.
Met zonering kun je de vele gebruikersgroepen beter reguleren en indelen.
Recreatiegebied koppelen aan natuurgebied
De grootste trigger voor ons was misschien wel op de rand van Krachtighuizen en het daarachter liggende natuurgebied. Lennard hield ons de vraag voor waar die toeristen in Krachtighuizen voor komen? We kunnen maar één ding bedenken: de natuur? Maar waarom staat er dan vrijwel niets over in het programma Vitale Vakantieparken? Oké, er wordt weliswaar verrommeling aangepakt en de recreatieve bestemming wordt gehandhaafd. Maar zo hield Lennard Jasper ons voor… zet de natuur op één! Zorg ervoor dat je als gemeente of recreatieondernemer die natuur vermarkt! De meerwaarde in het recreatiegebied Krachtighuizen is niet het recreatiepark zelf maar vooral de achterliggende natuur.
Wegenverkeerswet
Ondertussen werden we met de neus gedrukt op rariteiten. Waarom in het gebied een zone van 30 km/u en zodra de buiten bebouwde kom bebording geweest is en we over gegaan zijn van een teerweg op een zandpad de maximale toegestane snelheid verhogen naar 60 km/u. We bleven met vragen zitten als wat schieten we met een zand-stuif-weg op, en waar gaat die weg dan naar toe? Welke functie hebben die zandwegen die juist grote gebieden doorkruisen. Een verboden in te rijden bord helpt ook zeker niet, een slagboom wel. En dan de gemeente. Deze moet, denkend vanuit de wegenverkeerswet, overal borden neerzetten. Immers het zijn openbare toegankelijke wegen. Maar kan dit niet anders? Op de volgende stopplek, de Arnhemse Karweg wordt het nog gekker. Einde 60. Dus op de verharde Garderenseweg mag je 60, maar als je het bos, de zandweg op gaat, maken we er maximaal 80 km/u van. Kunnen of wellicht durven we zandwegen die in Putten geen of nauwelijks functie hebben af te waarderen?
Kwaliteit van voorzieningen
De kwaliteit van de recreatievoorzieningen is bepalend voor de verblijfsrecreatie. Lennard pleit vooral, vanuit zijn vakgebied, voor natuurrecreatie maar wordt niet echt blij van alle recreatieve verblijfsmogelijkheden die we hebben in Putten. Er moet meer balans komen. Nu hebben we veel ‘staande’ recreanten en geen dagrecreatie.
De volgende stopplaats wrijft onze boswachter het nog meer in. We staan stil bij Boshuis Drie met een hoogwaardige, meest gewaardeerde natuurcamping. Misschien wel een van de meest populaire plekjes in Nederland met daarachter een aantrekkelijk, beroemd bos uit 1830. Dat zelfde bos grenst ook aan Putten maar behalve landgoed Schovenhorst heeft Putten daarop een matige aansluiting.
Wildarena
Gelukkig zit in het programma een bezoek aan de wildarena, er naar toe deels te voet, een gedeelte met de elektrische open safari bus. Terwijl we onderweg meerdere keren stil gaan staan bij het beheren en het o.a. over bomenkap (12-18.000 m3 per jaar), de douglas, loofbomen en bosbeheer hebben wordt de zonering het meest duidelijk door de stilte. In het gebied waar je de wildarena met in de directe omgeving zo’n dertig herten en zestig zwijnen hebt, wil je geen andere vormen van toerisme hebben.
Je moet daarom wel je gebieden zo indelen dat er beschermd wordt om te kunnen beleven.
We komen langs nog meer kweekvelden en productiebossen en rijden na nog een zwijn met biggen gespot te hebben weer terug naar Drie.
Recreatie inkomsten
Naast het verkopen van hout op stam weet SBB meer inkomsten te verwerven uit o.a erfpacht maar de laatste 10 jaar ook door verhuur van recreatieobjecten. Veelal voormalige boswachterswoningen op prachtlocaties. Niet voordelig, wel hoogwaardig. Om dat te bewijzen neemt de almaar ons blijvend informerende boswachter ons mee naar ‘De Waskolk’. Fantastisch om zo even binnen te mogen kijken en ultiem vakantiegevoel te krijgen bij aanblik naar buiten. (saillant detail is dat in het infoboek niets over Putten wordt vermeld) Het huisje wordt verhuurd via ‘buitenlevenvakanties’, een unieke samenwerking tussen Natuurmonumenten, Landschappen NL en Staatsbosbeheer. Lennard kon zo én het over eigendomsgrenzen heen kijken én het Beschermen, Beleven en Benutten niet beter uitdragen.
Wat niet doen?
Al wandelend komen we op de wandeling naar restaurant Boshuis Drie op wat hem als natuurbeheerder stoort. Zwerfafval, vuurwerk, droppings en hard rijden.
Wij Putten menu
Ondertussen bijzonder dorstig en met stevige trek zijn we op het terras bij het restaurant neergevlijd. Meer dan ander halfuur later dan gepland maar lachend verwelkomd door de uitbater met een speciaal voor ons samengesteld Wij Putten menu.
Zo attent als we door deze aardige boswachter de middag en avond zijn meegenomen begeleidde hij ons zelfs door het donkere bos, in de late uurtjes weer terug, mee fietsend, naar Putten.
