De Veluwe is een bijzonder aantrekkelijk gebied voor toeristen en recreanten. Toerisme en recreatie zijn belangrijk voor de werkgelegenheid in diverse sectoren. Toch gaat het niet helemaal goed in de sector en om die reden roepen de provincie en de Gelderse gemeenten dat ‘we’ willen de ‘Veluwe weer op 1 hebben’. Lees meer…
De familie had, zo aan het begin van het jaar, behoefte aan zilt. We vertrokken dan ook kustwaarts om het zout te proeven. Als jutter been ik over het ebbende water, op zoek naar buit. Een rafelig stukje visnet, een ritsje knijpers en een trapper met linkse draad vertrouwt de zee mij toe. Een mooie plek zo tussen eb en vloed om duurzaam weg te dromen, maar hoe doe je dat eigenlijk, duurzaam zijn?
Wethouder Siksma zat er ook al mee in zijn maag; hij wist het ook allemaal niet meer. Duurzaamheid was gewoon niet zo zijn ding. De brave man deed echt wel zijn best hoor, ik wil hem niet onheus bejegenen, maar goesting is hem niet aan te rekenen.
Van duurzaam word ik altijd een beetje blij, ik begin er van te huppelen en ruik vers gemaaid gras. Nostalgie komt tot leven: ‘Vort Bels’, roep ik en geef een ruk aan de leidsels. Bels spant de bilspieren, trekt de ploeg krakend in beweging en trekt diepzwarte sporen in de akker. Fluitend volg ik de krachtpatser. Bezweet keer ik ‘s avonds huiswaarts en steek mijn kop onder de pomp. Binnen hangt de pot al boven het vuur. De grillige schaduwen op de muur vertellen een verhaal. Het verhaal van eenvoud en onafhankelijkheid. Voldaan sluit ik de piepende deuren van de bedstee. Dat soort nostalgisch werk!
Nu weet ik dat het verleden geen garantie biedt voor de toekomst, maar duurzaamheid kent een historisch fundament waar we wat mee kunnen. Het betekent niets meer dan in je eigen behoefte voorzien, en wel zo dat de volgende generatie hetzelfde kan blijven doen.
Nu kunnen we wel weer met z’n allen apathisch en met afhangende schouders op de overheid gaan zitten wachten, volgzaam volkje als we zijn, maar er bestaat ook zoiets als een eigen verantwoordelijkheid. Niet onder de radar duiken, zelf investeren in leven.
Conformistisch gaan zeveren dat de crisis alles ondermijnt maakt mij kriegel. Het is eigenlijk wel verfrissend, die economische onevenwichtigheid; de deuren open en even goed met de bezem erdoor. Pas op de plaats, verwachtingspatronen herzien, een open blik en maar relativeren.
Wij Putten gaat graag de paden op en de lanen door, erop af noemen ze dat daar. Ik wil graag van de gelegenheid gebruik maken een eropafje ter tafel te brengen. Ons dorp huisvest namelijk een winkel die duurzaamheid ademt; mag ik u voorstellen aan onze kringloopwinkel. Een uitbater die duurzaamheid verkoopt tegen vrolijke prijzen. Helaas wil menig kaste er niet gezien worden; er kleeft een hardnekkig vooroordeel aan de winkel, maar wat is er nou mooier dan de kringloop. Zelf kom ik er met regelmaat en graagte. Het voelt als een Franse dorpsrommelmarkt op een zomerdag; de zon gefilterd door het bladerdek van stokoude platanen, slenterend langs alle waar.
Eropaf zou ik willen zeggen tegen Wij Putten. Doorbreek het obstinate imago dat de winkel slechts is voor hen die de bedelstaf aanhangen of hier naar neigen. Het is juist een vette winkel: vooruitstrevend, origineel en bovenal duurzaam. Dit moet de fractie van Wij Putten toch bovenmatig aanspreken, het vormt immers één van de speerpunten die zij koesteren.
Uw fractieleider, die graag verduurzaamd, memoreerde dat de houdbaarheid van onze economie reeds verstreken lijkt. Dit zou betekenen dat derving op de loer ligt. Nou geloof ik niet dat Putten al begint te schimmelen, of als onwelriekend kan worden aangemerkt, maar voortvarendheid is absoluut geboden. Dus niet het vingertje wijzen naar vertragende gemeentebesturen, maar zelf de zeis ter hand nemen.
Ik zou u dan ook willen vragen duurzaamheid te betrachten om zo een nieuwe economie te creëren, onbeperkt houdbaar! De kringloop vleien, verwachtingloos en nederig. Het leven nemen zoals het komt, en op tijd de bedstee in!
50 Jaar samen 50 jaar getrouwd, een goede reden om dit te vieren. Vaak komt de burgemeester of een afgezand ook langs om het bruidspaar te feliciteren.
De viering van een huwelijksjubileum is typisch iets voor deze streek van Europa. Vermoedelijk is de traditie ontstaan in Zuid-Duitsland. Van hieruit heeft het gebruik zich verbreid naar Nederland. Het vroegste bewijs van het bestaan van een ‘gouden bruiloft’ stamt van 1547. In aanvang werd deze vijftigste huwelijksverjaardag de ‘jubel-bruiloft’ genoemd. Pas later, rond 1650, komt men met de uitdrukking ‘gouden bruiloft’.
Met een foto van Jan van Putten, onze vorige burgemeester, trokken wij de markt op en vroegen aan mensen of zij deze meneer kennen. Bijna al onze marktbezoekers gaven het goede antwoord. Waarvan kent u hem was de vervolg vraag. Echt heel veel mensen gaven aan dat zij hem kende van een bezoekje aan de familie tijdens een gouden bruiloft.
Het huidige college van burgemeester en wethouders heeft besloten dat de burgemeester niet langer op bezoek komt bij gouden huwelijken, in plaats daarvan komt wethouder Ard Kleijer. Zie je uit naar een bezoekje van de burgemeester dan moet je nog tien jaartjes wachten tot je zestig jaar getrouwd bent. Een opmerkelijke stap van onze nieuwe burgemeester want juist de manier om contact te leggen met je inwoners legt hij nu terzijde.
De reden zal zeker te maken hebben met de zwaarte van de functie, veel andere activiteiten vragen om de aandacht van de burgemeester. Hoe anders is dat blijkbaar bij wethouder Ard Kleijer, hij kan de bezoeken er probleemloos bij hebben.
Ik werd ook nieuwsgierig hoe anderen gemeenten met de Gouden bruiloft omspringen. Daarom heb ik een telefoonrondje gemaakt langs zes andere gemeenten met dit als resultaat:
plaats 50 jaar jubileum
Ermelo bezoek van een wethouder
Nunspeet bezoek burgemeester
Harderwijk brief + bloemetje
Oldebroek bezoek burgemeester
Nijkerk brief + bloemetje
Epe bezoek van een wethouder
Putten bezoek wethouder Ard Kleijer
Alleen in Nunspeet en Oldebroek komt de burgemeester nog op bezoek bij het gouden echtpaar, in Ermelo en Epe komt een wethouder en in Harderwijk en Nijkerk krijg je een brief van de burgemeester met een bloemetje. Wat opvalt is dat Putten nu een speciale wethouder heeft die deze taak op zich heeft genomen terwijl andere plaatsen het verdelen onder de wethouders. Zo weet Ard zich verzekerd van 69 bruiloften in 2012, want zoveel echtparen hopen in 2012 hun gouden bruiloft te vieren.
Natuur, rust en ruimte
Suzanne van den Bor, vestigingsmanager van de VVV Putten dreunt met het grootste gemak de redenen op waarom toeristen naar Putten komen.Lees meer…
Wij Putten gaat regelmatig eropaf. Naar verenigingen, organisaties, de wijk in. Het doel daarvan is informatie te vergaren. Aanspreekbaar zijn, luisteren en ervaringen uit de praktijk meenemen naar het gemeentehuis.Lees meer…
Koken was nooit zo mijn moeders ding. De smaak van de prak was dan ook navenant. Toch moest het opgeschepte genuttigd worden, samen met moeders motivatie dat je er groot en sterk van zou worden. Nooit heb ik begrepen wat de meerwaarde van groot en sterk dan toch is. Groot ben ik nooit geworden en of ik sterk ben meen ik te betwijfelen. Toch kan ik uitstekend mijn eigen broek ophouden, slechts geholpen door een leren riem.
De commissaris van de Koningin van Gelderland heeft vroeger denk ik dezelfde moederlijke woorden tot zich moeten nemen; een smakelijke pot stond er toen bij Cornielje waarschijnlijk ook niet op tafel. Volgens Cornielje moet je dan ook groot en sterk zijn om zelfstandig te kunnen blijven, wat een conformistische quatsch! Moederlijke motivatie om je iets door de strot te douwen wat je eigenlijk helemaal niet lust en maar roepen dat het goed voor je is.
Zelfstandigheid, onafhankelijkheid, of autonomie zo u wilt, is een groot goed en gelieerd aan vrijheid. Door het inperken van deze verworvenheid ontstaat een identiteitscrisis, het eigen zijn raakt verstrikt, hoogst verwerpelijk lijkt me.
Gelukkig is daar ons standvastig burgerlijk hoofd. ‘Putten blijft zelfstandig’, aldus een strijdvaardige Lambooij, zijn ambtsketen rammelt ervan. Zijn woorden klinken vigoureus, alsof hij niet van wijken weet en zijn vuisten balt, heerlijk! Het gehele college sluit naadloos de gelederen en schaart zich achter Lambooij.
Met zoveel steunende schouders moet het toch lukken zelfstandigheid te kunnen dragen. Samenwerken met buurtgemeenten hoeft autonomie niet te ondermijnen. Samenwerken is delen. Als je iets deelt blijft er in theorie altijd minder over dan je in eerste instantie had verworven, maar dat is didactisch gejeremieer. In praktische zin levert het juist een berg op: Kennis, ervaring, gemeenschapszin en financiële geneugten zijn zo maar wat bestandsdelen die gegenereerd kunnen worden. Collectief inkopen betekent efficiënter de centen beheren. Het gevaar dreigt echter dat deze inkopen buiten onze stadsmuur plaatsvinden. Teloorgang van onze plaatselijke middenstanders ligt op de loer. Daar moet wel een balans in worden gezocht, delen dus die hap.
Om samen te werken is een flexibele werkhouding noodzakelijk. Nou is flexibiliteit niet het eerste woord dat bij me opkomt als ik ‘s nachts over een ambtenaar fantaseer. Een lesje buigzaamheid zou tot wat meer souplesse kunnen leiden bij ons ambtelijk apparaat en samenwerking optimaliseren.
Maar wat vind ons volk hier nou van. Vervagende grenzen, herindeling, kortom het afbrokkelen van onze zelfstandigheid. Wij Putten moet zich in haar afgrijselijke bodywarmers wurmen, de straatstenen eruit en oproepen tot waakzaamheid; er een enquête tegenaan plenzen om te polsen, democratie laten zegevieren. We laten ons nondeju niet ringeloren!
Houd stand gemeentebestuur en wijk niet. Wees kritisch en behoedzaam en omarm uw burger met openheid. Putten heeft groot en sterk niet nodig. We zijn wie we zijn, en het is goed zo.
De meest tevreden wijk tot nu tot. Dat concludeert Wij Putten na een wijkbezoek afgelopen zaterdag in het nieuwe gedeelte van Bijsteren. De bewoners geven de wijk een 9-. Lees meer…
Een hele gewone maandagavond, 24 april. Voor de fractie van Wij Putten geen vergadering op de agenda. Een deel van de fractie heeft een afspraakLees meer…
Wij Putten gaat regelmatig eropaf. Naar verenigingen, organisaties, de wijk in. Het doel daarvan is informatie te vergaren.
De partij vindt dat politiek niet alleen in het gemeentehuis moet plaatsvinden. Immers, raadsleden zijn volksvertegenwoordigers en niet per definitie vergadertijgers. Lees meer…
Het werd een beetje stil rondom de Garderenseweg, de rotonde Bosrand-Garderenseweg en de Calcariaweg. Wanneer gaat er wat gebeuren? Lees meer…
