Aboutaleb, burgemeester van Rotterdam, werd op zondag 1 maart jl geïnterviewd in het tv-programma Buitenhof. Het ging vooral over de vraag: Hoe voorkomen we dat internationale spanningen ontaarden in vijandelijkheden in onze eigen straten. Daarbij is in zijn ogen een krachtige rol weggelegd voor lokale bestuurders. In zijn speech op het Witte Huis in Washington op 17 februari jl. verwoordt hij zijn ideeën kernachtig. Nu heeft Putten geen 175 nationaliteiten binnen de dorpsgrenzen, zoals Rotterdam, maar zijn insteek is ook voor ons interessant.
Ten eerste gaat het hem om de informatiepositie van het bestuur/overheid. Dat is nodig om snel te kunnen inspelen op spanningen in de lokale samenleving. Daarvoor is het vertrouwen van de burgers noodzakelijk, zodat zij hun zorgen met het gemeentebestuur delen.
Hier komt ook het dilemma tussen privacy en veiligheid om de hoek kijken. Als lokale bestuurders zullen ook wij moeten kiezen. De overheid weet steeds meer van ons, al was het alleen maar vanwege de nieuwe gemeentelijke taken op het gebied van maatschappelijke zorg en Jeugdzorg. Waar trekken we in de dagelijkse praktijk de lijn.
Ten tweede moet de lokale overheid en het bedrijfsleven ook perspectief bieden. Dan gaat het over onderwijs, stageplaatsen, en echte banen. Meedoen houdt mensen weg van extreme ideeën. Ook hier ligt een rol voor raadsleden bij de invoering van de Participatiewet.
Natuurlijk moet de overheid heldere grenzen te trekken. Dat doen we binnen onze rechtstaat. Die rechtstaat beschermt ons tegen een te machtige overheid, maar ook tegenover elkaar. En de bureaucratie, in de goede zin van het woord, hoort daarbij. Bureaucratie maakt de overheid transparant en navolgbaar. En dan is het in dit land aan de rechter om te bepalen of grenzen worden overschreden, en aan niemand anders!
Tot slot gebruikt Aboutaleb de term ‘de Wij-samenleving’. We zullen moeten investeren in onze eigen samenleving. De eigen samenleving sterk maken en zoveel mogelijk mensen binnen boord houden. Contact zoeken, het gesprek aangaan. Elkaar kennen.
Ook bestuurders en politici moeten ‘Erop Af’- gaan. Zichtbaar en aanspreekbaar zijn. Noem het de maatschappelijke agenda van het gemeentebestuur. Tolerantie en acceptatie in de buitenruimte zijn daarbij essentieel.
Ik vind de Washington-speech van de burgemeester van Rotterdam inspirerend. Uitgesproken in het land van de T-party, herken ik de We-party. In een Wij-samenleving kun je zijn wie je bent en worden wie je wilt. Daarbij hoort natuurlijk wel dat je een ander ook de ruimte gunt te zijn en te worden wie hij wil.
