De raadsvergadering van donderdag 4 oktober jl. duurde tot na middennacht. Dat kwam omdat er heel lang is gesproken over een verzoek van een fouragebedrijf om aan de Huddingweg te mogen uitbreiden.
Nu mogen agrariërs in het Puttense buitengebied best veel. Maar bij niet-agrarische bedrijven ligt dat anders. Afhankelijk van de plek waar ze zitten mogen ze tussen de 750 en 1.000 m2 bedrijfsruimte hebben. Het regionale beleid, verankerd in de Puttense bestemmingsplannen, laat meer niet toe. Wil je als ondernemer wel meer dan moet je op zoek naar bijvoorbeeld een bedrijventerrein.
Het verzoek van het fouragebedrijf betrof iets van 2.500 m2. Overigens zijn er nog wel meer voorwaarden waar zo’n verzoek aan moet voldoen, zoals het slopen van bestaande bebouwing.
Het college stelde de gemeenteraad voor om het verzoek van het fouragebedrijf af te wijzen. De ondernemer vroeg om veel te veel bebouwing en wilde helemaal niets slopen. Daarmee handelde het college in lijn met eerdere verzoeken. Veel ondernemers hebben in het verleden al een ‘nee’ te horen gekregen op hun wens om verder te mogen uitbreiden.
De fractie van Wij Putten steunde het college in zijn redenering. Want het is wel heel moeilijk uit te leggen aan al die andere ondernemers dat zij niet mochten en nu ineens één bedrijf wel. Rechtsongelijkheid heet dat, of te wel meten met twee maten.
CDA en Gemeentebelangen zaten daar niet zo mee. Zij vonden dat in dit geval de ondernemer de gevraagde extra ruimte wel moest krijgen. Dat is in strijd met het beleid dat door diezelfde partijen in 2006 in het bestemmingsplan is verankerd. Zolang Putten dat beleid niet aanpast is één boze buurman voldoende om er bij de Raad van State gehakt van te maken. Een bestemmingsplan is tenslotte niet alleen bindend voor de inwoners, maar ook voor de gemeente!
Natuurlijk zijn er soms grensgevallen en situaties waarin niet is voorzien. Dan is maatwerk op zijn plaats. Maar dan altijd met de intentie om zo dicht mogelijk bij het bestaande beleid uit te komen. Dat is echt iets anders dan het opzij schuiven van het bestemmingsplan. Want als willekeur zijn intrede doet dan verwordt ons openbaar bestuur tot een loterij. En dan ben ik nog mild want bij de Lotto-trekking heeft ieder balletje tenminste nog een gelijke kans om getrokken te worden.
